Ders Çalış(a)mamak Üzerine...

Saat 18.00. Hava ne çok güneşli ne de bulutlu. Hafif bir rüzgar penceremin perdesini hareketlendiriyor. Bir hafta sonra sınavlarım başlıyor. Hepsinden iyi not almam gerekiyo bunun içinde çalışmam ve ben 10 gündür hiç ders çalışmadım. Çalışamadım. Çünkü dikkatim biraz kolay dağılıyor. Ancak bu sefer kararlıyım. Oturup 1 saat boyunca çalışırsam gerisi gelir zaten. 18.01 oldu. Perdemin hareketleri beni sinir ediyor, kalkıp kapamalıyım. Bir saniye bekleyin hemen geliyorum.

18.15; kusura bakmayın biraz uzun sürdü. Tam pencereyi kaparken kaldırımda yürüyen bir erkek yanında da onun yaşlarında bir kız gördüm. Elele tutuşmalarından sevgili oldukları sonucunu çıkardım. O sırada ters yöne yürüyen ve dizi kanayan bir çocuk gördüm. Top oynarken kanatmıştı büyük ihtimalle. Elindeki futbol topundan çıkarmıştım bu sonucu. Derken kendi çocukluğum geldi aklıma. Kısa bir nostalji sonrası pencereyi kapadım. Tam masama dönüyordum ki hapşurdum. Aniden, sinsice gelen bir hapşırıktı bu. Bir süre pencerenin önünde durduğum aklıma geldi ve anneannemin "Islak saçla pencerenin önünde durma yavrım" sözünü hatırladım. Duştan yeni çıktığım için saçlarım hala ıslaktı ve pencerenin önünde durmuştum. Bu yüzden hapşırmış olabileceğim sonucuna vardım. Önlem olsun diye üstüme bir hırka aldım. Bu sefer hazırdım, hızlı adımlarla masama döndüm. Gitmeden ne diyordum ben? Hah! Hatırladım. Bu sefer kaçarı yok arkadaş. Oturup eşşekler gibi çalışıcam. 1 saat boyunca kalkmak yok. Sonrasıda gelecek zaten. Soru üstüne soru çözücem, hemde cevap anahtarına bakıp geçirmeden. Hadi ben bir deneyeyim. Ne olacak bakalım…

Saat 19.20; olmadı! Çalışırken iyi gider diye aldığım cips herşeyi berbat etti. Olay şöyle oldu; 18.20′ de masanın başından kalktım ve fizik kitabımı aldım. Önce kapağa şöyle bir baktım. Yazarın adı Erdal Aras’ tı. Ah ne hoş! Benim amcamın adı Erdal, benimde adım Aras. O sırada aklıma amcamla geçen yaz gittiğimiz film geldi. Ama bu düşünceyi ustaca savuşturdum. Zihnimin derinlerine yolladım. Mutfağa gidip bir cips almalıydım. Çok kolay bir iş gibi görünüyor belki ama benim için o kadar basit değil. Emin olun. Mutfağın kapısını görünce "Acaba gözüm kapalı mutfağa kadar gidebilir miyim?" diye düşündüm ve anında uygulamaya geçtim. Mutfağın kapısına kafamı çarpmamla gözlerimi açmam bir oldu.Cipsi kaptığım gibi odama koştum. Tam 13 saniyede. Daha önceki derecelerimi biraz daha geliştirmiştim. Ders çalışma arzusuyla yere uzandım. Cipsi açtım ve yemeye koyuldum. Cipsi bitirmeden ders çalışmaya başlayamıyacağım gün gibi ortada. Aile boyu baharatlı cipsi tek başıma bitirince susadım. Mutfağa koştum. 12′94 saniye. Evet güzel. Gittikçe hızlanıyorum. O hızın verdiği sarhoşluktan olsa gerek mutfağa neden gittiğimi unuttum ve odama geri koştum. Ancak koşarken halıya takıldım ve düştüm. Merak etmeyin bir yerime bir şey olmadı. Sonra ağzımdaki kuruluğu hissettim. Hemen mutfağa gidip dolaptan bir şişe su aldım. Çabuk adımlarla odama döndüm. Suyu içip pencereyi açtım. Fazla sıcak olmştu. Ah şu küresel ısınma dedim kendi kendime. Bir kez daha hapşurmaktan korkarak pencereyi kapadım. Yerde çalışmayı severim, kitapta yerde. Bende yere her zamanki gibi yere uzandım. Bu koşuşturmaca beni gerçekten yormuştu. Kitabım üzerinde 10 dakika kadar uyudum. Kalktığımda daha dinçtim. Yüzümü yıkamak için tuvalete gittim. Terlediğimi gördüm, domuz gibi kokuyor olmalıydım. Daha önce domuz koklamadım ama kötü koktuğuna eminim. Bari bir duş alayım hem uykumda açılır dedim. Duştan sonra ıssız bir adaya düşersem yanıma alacağım 3 şey konusu üzerinde biraz kafa yordum. Derken bir ürperti sardı vucüdumu. O da ne! Giyinmeyi unutmuşum. Malum akşam ayazı çarpar. Giyindikten sonra biraz yazıyım bari dedim ve işte buradayım.

Denedim, 1 saat boyunca çetin bir mücadeleye giriştim ama yapamadım. Sende görüyorsun. Çok uğraştım, olmadı. Peki yıldım mı? Asla! Henüz değil. Şimdilik gidiyorum. O kadar su içince çişim geldi haliyle. Ama geri dönücem ve çalışıcam. Çok acayip çalışıcam hemde. Ama bu sene geçti artık seneye…